Björks vijfde studioalbum Medúlla is een conceptalbum. Een album waarop idee en proces net zo belangrijk zijn als het resultaat. De grondgedachte achter Medúlla is dat instrumenten zijn vervangen door menselijke vocalen. Dit betekent niet dat het een a cappella album is in de betekenis van enkel zang, maar dat ieder geluid wordt voortgebracht door (gesamplede) stemmen (een enkele piano en gong daargelaten). Hiervoor riep Björk de hulp in van o.a. beatboxers Rahzel en Dokaka , keelzangeres Tagaq , Mike Patton , Robert Wyatt en Engelse en IJslandse koren. Het resultaat is zo bijzonder en wonderbaarlijk dat minimaal twee luisterbeurten nodig zijn voordat doordringt wat je allemaal hoort en hoe geraffineerd en knap de cd in elkaar zit. Een koptelefoon is dan ook bijna verplicht om de diepte en het detail van de productie goed tot zijn recht te laten komen. Het gevolg van deze originele en unieke aanpak is wel dat Medúlla Björks minst toegankelijke album tot nu toe is, hoe mooi haar stem en de nummers ook zijn. Wat met Homogenic en Vespertine werd ingezet lijkt met Medúlla een feit: Björk maakt geen pop meer, maar 'kunst met een grote K', en dat zal niet iedereen evenveel kunnen waarderen. Maar dat is ook de enige aanmerking bij deze verder schitterende cd. (IV)