Na het uitbrengen van het debuutalbum Discover (2001) was één ding al snel duidelijk: het jonge Haagse viertal Di-Rect moest en zou Nederland veroveren. En dat gebeurde dan ook, middels talloze televisie en radio-optredens, festivals als Pinkpop, Parkpop en Lowlands en een uitgebreide tournee door Nederland. Ook het buitenland werd niet vergeten, met een uitstapje naar Indonesië. Dit alles resulteerde in een gouden plaat voor Discover, enkele TMF-awards, een Edison en een grote en fanatieke (voornamelijk middelbare schoolmeisjes) fanschare. Op het tweede album Over The Moon (2003) heeft Di-Rect het ‘tienerpretpunk’ geluid grotendeels ingeruild voor stevige powerpop en up-tempo spierballenrock en dat is absoluut een verbetering. Het is een beetje een cliché, maar Di-Rect heeft zich sinds Discover duidelijk ontwikkeld en klinkt een stuk volwassener. Nu alleen nog een einde maken aan die flauwe puberale humor waarmee Di-Rect zich vaak in de media presenteert en ook de luisteraar buiten de doelgroep is tevreden. (IV)