Jong, luid, snotterig en Brits vat wel ongeveer het geluid samen van dit onstuimige kwartet uit Sheffield. Vier puisterige jochies van rond de negentien die de draad oppikken waar The Libertines deze kwijtraakten. Een terechte hype ook want de groep laat geen steen van de Britse popgeschiedenis onomgekeerd; het beste van Small Faces tot The Police tot Oasis wordt in dertien puntige nummers naar eigen hand gezet. Alles in vliegende (punk)vaart gespeeld maar met oog voor dynamiek en (vooral) melodie. Zanger/gitarist Alex Turner dikt zijn platte uitspraak extra aan en zingt lekker hees en doorrookt, alsof de verhalen in zijn liedjes over uit de hand gelopen zuippartijen en andere nachtelijke escapades gisteren hebben plaatsgevonden. Met veel bijtende humor en beeldend als een reality show toont hij zich een ware chroniqueur van ontspoorde jeugd in een provinciestad. Een klassieke debuutplaat. (MR)