De uit een Belgisch-Engelse familie stammende Eugene Goossens (1893-1962) heeft eigenlijk nooit zijn belofte waargemaakt. Hij studeerde in Londen aan het Royal College of Music, waar hij in 1912 vertrok, omdat hij zich niet kon vinden in de streng-Duitse oriëntatie van zijn docent Stanford. In de daaropvolgende jaren componeerde hij verschillende werken die onmiddellijk gepubliceerd werden en Goossens naam vestigden als een van de meest veelbelovende Britse componisten van zijn generatie. Vanaf de jaren twintig zou Goossens zich vooral als dirigent gaan profileren. De hier opgenomen werken dateren in hoofdzaak uit de jaren 1913/1914 en weerspiegelen, zoals de componist zelf heeft aangeduid, de vredige huiselijke atmosfeer waarin zij ontstonden. De Four sketches op.5, voor fluit en piano, de Five impressions op.6 voor fluit, cello en piano en de Suite op.14 voor fluit, viool en harp karakteriseren zich niet door een duidelijke eigen toon of stilistische eigenzinnigheid, maar vooral door een kleurrijke charme die verklaart waarom deze werken destijds zo welwillend werden ontvangen. Een ster aan het Britse componistenfirmament werd Goossens daarmee niet, maar deze melodieuze muziek is nog steeds de moeite waard. (JvG)