Weinig orgelcomponisten genieten zoveel aanzien als de Tsjech Petr Eben (1929), zoals onder meer blijkt uit deze cd, nummer drie uit een reeks die het complete orgeloeuvre van Eben zal gaan omvatten. Ebens orgelmuziek had ten tijde van de koude oorlog een zekere subversieve betekenis. Alleen al de titel ‘Sonntagsmusik’ verwijst op besmuikte wijze naar de christelijke rustdag, zonder al te openlijke religieuze bekentenissen te bevatten. Dat past binnen Ebens kennismaking met het orgel, dat voor hem van jongs af aan niet alleen een muziekinstrument, maar ook een soort toevluchtsoord was. De geliefdheid van zijn orgelmuziek heeft echter niet alleen betrekking op de biografische achtergrond van de componist. Omdat Eben zelf organist was, weet hij wat goed klinkt op het instrument. Tegelijk leunt zijn idioom, mede door zijn achtergrond als organist, aan tegen bekende en geliefde orgelmuziekstijlen uit de vroege twintigste eeuw, waardoor deze muziek voor orgelliefhebbers als vanzelf vertrouwd en gemakkelijk in het gehoor ligt. Dat blijkt vooral in het reeds genoemde Sonntagsmusik, een vierdelig werk, dat qua proporties en stijl bij de Franse orgelsymfonie aansluit, en dat vooral opvalt door het scherzo, ‘Moto ostinato’. Het verscholen verzet van deze stukken is enigszins verbleekt. Wat resteert is orgelmuziek die misschien niet uitblinkt in originaliteit, maar des te meer door rijkdom aan kleur en effect. (JvG)