Kon je bij hun eerste twee albums nog twijfelen over wat voor groep het Franse Phoenix nu eigenlijk was - was het een gitaarband die ook dance maakte, of een studioact? - met hun derde cd It's Never Been Like That is het overduidelijk: Phoenix is een gitaarbandje. Deze wijziging in het groepsgeluid heeft goed uitgepakt. Phoenix klinkt fris, vrolijk en helder, zonder iets van de dansbaarheid verloren te hebben, hoewel gitaar-riffjes nu de plaats van de keyboards hebben ingenomen. Slechts het nummer Long Distance Call, met inderdaad die keyboards, doet denken aan het oude Phoenix. Met tien nummers in iets meer dan een half uur krijgt It's Never Been Like That niet de kans te gaan vervelen en ook vreemde stijlbreuken blijven uit. Misschien is met It's Never Been Like That iets van een eigen gezicht verloren gegaan, maar verder heeft Phoenix alleen maar gewonnen. (IV)