Voordat zanger en componist Nick Cave halverwege de jaren negentig een groter publiek begon aan te spreken met de single Where The Wild Roses Grow (1995) en het album The Boatman's Call (1997), was hij vooral een cult-artiest met een kleine schare volgelingen. De film The Road... uit 1990 toont in smaakvol zwart wit en onopgesmukt het wel en wee van een cultartiest op tournee door de Verenigde Staten. Er zijn bezielde en zelfs humorvolle, maar ook pijnlijke momenten, wanneer er bijvoorbeeld personeel moet worden ontslagen of de zaalversterking weer eens niet aan de eisen voldoet. Kostelijk is de onversneden wijze waarop gitarist Blixa Bargeld ergens een zaaleigenaar de oren wast. De film eindigt in een halflege zaal waarin Nick Cave de Here dankt dat hij morgen naar huis mag. Bij het rond dezelfde periode gefilmde concert in Paradiso is de zaal stampvol en is podiumbeest Cave in topvorm in nummers als The Mercy Seat, The Weeping Song en Tupelo. De twee films vormen samen een bijzonder tijdsdocument van een bijzondere artiest. (MR)