Weinig singer/songwriters wisten een zo consistent en hoogwaardig oeuvre op te bouwen en daar relatief zo weinig waardering voor te oogsten bij het grote publiek als de flegmatieke Canadees Ron Sexsmith. Waardering van zijn vakbroeders is er wel, waarbij beroemde songsmeden van nu (Chris Martin) en vroeger (Paul McCartney) zich al tot fan verklaarden. Zijn tiende album Time Being verenigt hem met zijn producer van het eerste uur, Mitchell Froom. Maar wie er ook achter de knoppen zit bij de opnames, de platen van Sexsmith hebben altijd dezelfde kenmerken. Kleine liedjes die vaak op het eerste gehoor al bekend klinken, en teksten die een goed oog voor detail verraden. Wat dat betreft is de samenwerking met Froom, wiens kristalhelder en transparant geluid die kwaliteiten goed recht doet, ideaal. Als je Sexsmith iets kunt verwijten is het dat hij door deze constante stroom aan kwaliteit een beetje voorspelbaar aan het worden is. (MS)