Met het door de aanslagen van 11 september 2001 geïnspireerde The Rising (2002) wist de Amerikaanse rocker Bruce Springsteen voor het eerst sinds jaren weer een grootse en tot de verbeelding sprekende plaat af te leveren. De hernieuwde samenwerking die hij voor deze cd aanging met zijn legendarische E Street Band is inmiddels weer beëindigd. Zoals elke grote artiest weet Springsteen dat vasthouden aan een beproefd recept dodelijk is. Niet dat hij op Devils & Dust nu een compleet andere weg inslaat - muzikaal grijpt het terug op vroegere albums als Nebraska en The River - maar de plaat verschilt wel degelijk van zijn voorganger. Twaalf verhalende liedjes over 'mensen die hun ziel dreigen te verliezen', zoals hij het zelf verwoordt in het interview op de bonus-dvd. De liedjes zijn melancholieker van toon, de instrumentatie is voor een belangrijk deel akoestisch terwijl ook de strijkers van de Nashville String Machine prominent aanwezig zijn. Geen nieuwe 'anthems' dus, die massaal kunnen worden meegezongen tijdens de stadionconcerten maar de vorm die Springsteen terugvond met The Rising houdt hij met het uitstekende Devils & Dust vast. (MS)