Maurice Béjart werd geboren in 1927 als zoon van de filosoof Gaston Berger. Béjart werd balletdanser, vervolgens choreograaf en in 1954 stichtte hij zijn eerste gezelschap. Hij brak door met zijn versie van Sacre Du Printemps (1959). In de jaren daarop concentreerde hij zijn werkzaamheden in Brussel en later in Lausanne. Na een gigantisch oeuvre te hebben geproduceerd had Béjart in het nieuwe millennium behoefte aan een terugblik. Zo ontstond L'Amour-La Danse, een aaneenschakeling van hoogtepunten uit zijn werken. De voorstelling toont belangrijke kenmerken van zijn dansstijl: onmiskenbare uitingen van seksualiteit (Sacre Du Printemps), hartstochtelijke pas de deux (Romeo et Juliette) en het gebruik van meerdere dansers op het toneel die zich ofwel onafhankelijk van elkaar lijken te bewegen of die samen gecoördineerde structuren vormen (wat mooie plaatjes van bovenaf oplevert). Tegelijk toont L'Amour-La Danse dat de choreograaf zich nooit aan één stijl vastgehouden heeft en altijd vernieuwend is geweest. De variëteit is terug te vinden in de muziekkeuze: van Mozart, Berlioz, Johann Strauss en Webern tot Turkse volksmuziek, Barbara, Jacques Brel, Queen en U2. (CP)