De meeste mensen kennen de prachtige, rijke contraltostem van Lisa Gerrard van de filmmuziek voor The Gladiator. De Australische begon haar carrière als lid van de gotische rockband Dead Can Dance, maar ging begin jaren negentig solo. Daarnaast werkte Gerrard als zangeres en componiste mee aan de soundtracks van Gladiator en Ali. Haar langverwachte derde soloalbum, Immortal Memory, is niet voor een film geschreven maar wel filmisch te noemen. Samen met de Ierse componist Patrick Cassidy neemt Gerrard de luisteraar mee naar een droomlandschap in duistere, meer spirituele tijden vol emotie en mystiek. Het openingsnummer The Song Of Amergin is gebaseerd op een duizend jaar oud gedicht in Gaelic. Het veelgeprezen Abwoon is een toonzetting van het Onze Vader in het Aramees, de taal die Jezus gesproken zou hebben. Zoals gewoonlijk klinkt Gerrard fantastisch. Ze gebruikt alle schitterende kleuren van haar stem en verveelt nooit, ook al is ze vrijwel onverstaanbaar. Voor sommige mensen klinkt de muziek echter iets te Stemmig (met een hoofdletter). Een teleurgestelde fan op internet noemde niet geheel ten onrechte de synthesizereffecten goedkoop en de composities wel erg eenvoudig. Immortal Memory dwaalt in het schemerige gebied tussen kunst en kitsch. Voor sommigen is het een meesterwerk, voor anderen niet meer dan een 'competent new age album'. (CP)