Dat Schönbergs klanken zo moeilijk te verteren zijn komt eerder door een teveel dan door een gebrek aan expressie: door de voortdurende intensiteit vraagt de muziek het uiterste van de luisteraar. Een goed voorbeeld is het Strijktrio op.45 uit 1946, waarin Schönberg teruggreep op het expressionisme van bijvoorbeeld de Drei Klavierstücke uit 1909. Vanuit biografisch oogpunt is het werk ronduit sensationeel, al is het verhaal erachter wel erg akelig. Op 2 augustus 1946 werd de componist in zijn huis in Brentwood Park, Los Angeles, getroffen door een hartaanval, waarna de arts zijn leven redde door rechtstreeks een injectie in het hart toe te dienen. Aan ondermeer Thomas Mann, destijds eveneens een balling in Los Angeles, gaf Schönberg een gedetailleerde uitleg van de programmatische achtergrond. Zelfs de ziekenbroeders en de eigenaardigheden van Amerikaanse ziekenhuizen zouden zijn verklankt! (HJ)