Toen Mahler zijn Todtenfeier op piano voorspeelde aan de eerbiedwaardige Von Büllow, bedekte deze zijn oren en sprak: 'Als dit muziek is, dan begrijp ik niets van muziek... In vergelijking met dit is Wagners Tristan een Haydn-symfonie'. Boulez had al eerder de Totenfeier op cd gezet (gecombineerd met Strauss' Also sprach Zarathustra). Hier klinkt het werk in zijn uiteindelijke bestemming, als openingsdeel van de Tweede Symfonie. Het is maar de vraag of je Boulez tot de grote Mahler-dirigenten moet rekenen. Zijn interpretatie van bijvoorbeeld Das Lied von der Erde is zozeer vanuit een bepaald soort 'Debussy-achtige' motoriek gedacht, dat ze door sommigen als te gestileerd (en daardoor als onecht) wordt ervaren. De onderhavige cd hoort echter tot de betere helft van Boulez' Mahler-discografie. Uitvoeringen van de Tweede worden soms zo breed uitgesmeerd dat je al gauw het verband met het geheel kwijt raakt. Boulez dirigeert echter zeer voortvarend en doelgericht, met als prettige bijkomstigheid dat de uitvoering precies op één cd past. (HJ)