De in 1961 geboren Issa Bagayogo was voorbestemd om een boerenbestaan te leiden in Mali. Maar muziek oefende een onweerstaanbare kracht op de jongen uit. Het begon met het luiden van een koeienbel, vervolgens leerde Bagayogo de kamele n'goni (een 6-snarige harp) te bespelen en begon hij te zingen. Enkele uitstapjes naar de hoofdstad Bamako leverden hem twee ingespeelde cassettes muziek op maar geen succes. Uiteindelijk verhuisde Bagayogo naar Bamako, werd daar slechts leerling-buschauffeur en verdrong zijn teleurstelling en depressiviteit met drank en drugs. Plotseling besloot hij zijn leven te beteren. Hij begon weer te zingen en spelen. Hij ontmoette de Franse producer en geluidstechnicus Yves Wernert en Foamed Koné, ex-gitarist van Ali Farka Toure's band. Na enige aarzeling ging Bagayogo akkoord met hun wens traditionele muziek te mixen met beats en samples. Een recordverkoop van het debuutalbum Sya (1999) betekende de doorbraak voor 'Techno Issa'. Het trio Bagayogo-Wernert-Koné ontwikkelde haar afro-elektrische stijl verder met de albums Timbuktu (2002) en Tassoumakan (2004). Laatstgenoemd album bereikt de perfecte balans: een overtuigende synthese van moderne technologie en diepgewortelde traditionele muziek. De toevoeging van ambient elektronica gebeurt op bijzonder verfijnde en ingetogen wijze, zodat Bagayogo's tedere en elegante zangstem en virtuoze kamele n'goni spel goed tot hun recht komen. Mooi zijn de hypnotiserende funky ritmes en de call-and-response zang tussen solist Bagayogo en het vrouwelijke achtergrondkoor. Niet alleen in muziek, ook qua onderwerpen blijkt Bagayogo een bruggenbouwer: naast onderwerpen als etnische en culturele trots zingt hij over aids en drugsgebruik. Een heel bijzonder album. (SvdP)