Het meest indrukwekkende van deze uitgave is het bonusmateriaal: een tweegesprek tussen Daniel Barenboim en wijlen Edward Said, benevens een documentaire over de zomercursussen waarin Daniel Barenboim Israëlische en Arabische jongeren samen laat musiceren. 'Reach out and touch'-sentimenten komen we hier niet tegen. Zo dreigt een Libanese cursist al af te haken wanneer een medestudent uit Israël de weinig verrassende mededeling doet dat hij in het Israëlische leger heeft gediend. 'I have not a great sympathy for the word tolerance', zegt Barenboim ergens tegen zijn cursisten: 'I think we are talking here about equal rights, as citizens, and not about tolerance...' De zwaar intellectuele bespiegelingen tussen Barenboim en Sahid moeten hier maar even rusten. Interessanter zijn de ervaringen die Barenboim met zijn cursisten had. Bijvoorbeeld over de verbazing van Israëlische studenten als ze iemand uit Egypte (of all places) prachtig hobo horen spelen. En over de Arabische jongen die Barenboim in Buchenwald bij zijn arm greep toen hij besefte dat de term 'antisemitisme' etymologische gezien niet alleen op Barenboim maar ook op hemzelf sloeg. (HJ)