Luciano Berio's Sinfonia uit 1968 is een van de bekendste werken uit de twintigste eeuw. Dat komt vooral door het gebruik van muzikale citaten - een werkwijze die aan het einde van de jaren zestig modieus was, en die veelvuldig en diepzinnig door Bernd Alois Zimmermann gebruikt zou worden. En Berio doet het ook met succes: wie dacht dat hedendaagse muziek (en deze muziek is anno 2005 alweer bijna 40 jaar oud...) alleen maar vervelend was, wordt door Berio verrast door felle, meeslepende stukken, afgewisseld door dromerige fragmenten. Voor wie zich er ook maar even voor openstelt, gaat er een hele klankwereld open. De laatste opname van dit werk ligt al weer heel wat jaren achter ons, en met een dirigent als Peter Eotvos weet je dat je een verzorgde uitvoering krijgt. In het derde deel van de Sinfonia verbeeldt het orkest met virtuositeit en bravoure de stroom van associaties die Berio voor ogen had. Op deze cd staat als laatste stuk het orkestwerk Ekphrasis uit 1996. (TC)