Op geen enkele manier sluit de muziek van The Magic Numbers aan bij de heersende trends in gitaarland. Geen tot het bot uitgeklede garagerock voor deze twee dames en twee heren, en aan new wave en punkfunk hebben ze al helemaal een broertje dood. Toch waren The Magic Numbers één van de verrassingen van 2005, het jaar waarin hun titelloze debuutalbum uitkwam en ze vele festivalmenigten voor zich wisten te winnen met hun frisse ingetogen folkpop. Die lijn wordt voortgezet op het tweede album Those The Brokes. Door het opvallende uiterlijk (baarden en buiken) van de groepsleden wordt vaak gesuggereerd dat de muziek van The Magic Numbers teruggrijpt op de westcoast pop van de jaren zestig en zeventig, maar dat is een misverstand. Sfeer en introversie staat voorop, pakkende 'hooks' en brede koorzang zijn niet te ontdekken. Helaas niet, zou je bijna zeggen. Want er wordt weliswaar ingetogen en subtiel gemusiceerd maar na een tijdje gaan die landerige, weinig urgente liedjes toch tegenstaan. En ga je bijna verlangen naar een lekker punkfunknummertje. (MS)