Deze cd is niet alleen een pleidooi voor de symfonische muziek van Camille Saint-Saëns (1835-1921), maar ook voor de quadrofone opnametechniek die in de jaren '70 werd ontwikkeld. Dankzij de vernieuwingen van de SACD (Super Audio CD) kunnen deze vier-kanalige opnamen, die destijds nauwelijks bij het publiek aansloegen, opnieuw onder de aandacht worden gebracht. Daar is wat voor te zeggen, want ontegenzeggelijk klinkt het Radio Sinfonieorchester Frankfurt voortreffelijk. Evenwel lijdt ook deze SACD onder hetzelfde nadeel als de quadrafonische opnamen van weleer: men moet een zeer goede installatie met uiterst verfijnde versterkers, voorversterkers en boxen hebben om de nuanceringen van deze verbeteringen werkelijk te kunnen waarnemen en waarderen. De voornaamste troef van deze opname blijft echter Saint-Saëns. Zowel de Symfonie nr.1, op.2, voltooid in 1853, als de Symfonie nr.2, op.55 uit 1859, blijken bijzonder aantrekkelijke stukken te zijn. Fiks in de hoekdelen, elegant en melodieus in de langzame delen en gracieus in de scherzi, zonder de rare inzinkingen of stilistische discrepanties die Saint-Saëns' muziek nog wel eens willen ontsieren. Aldus is dit repertoire een mooi tegenwicht voor het idee dat alle werkelijk interessante 19de-eeuwse symfonieën alleen in Duitsland en Oostenrijk werden geschreven. Tegelijk maakt het duidelijk dat niet alleen Saint-Saëns' uiterst populaire Symfonie nr.3 de aandacht van muziekliefhebbers verdient. (JvG)