Kan er uit Las Vegas iets goeds komen, de stad waar Eric Whitacre als muziekstudent werd toegelaten hoewel hij geen noot kon lezen? Eigenlijk ging deze metroseksuele verschijning alleen maar op het schoolkoor om achter de meisjes aan te kunnen zitten. Het was echter de confrontatie met Mozarts Requiem die een eind maakte aan aan Whitacre's ambities als rockster. Wat volgde was een serieuze studie aan het Juilliard School bij John Corigliano en David Diamond. Op deze cd horen we hoe Whitacre de koorklank in eindeloze divisies laat opbloeien. Met koormuziek bevindt je je al gauw op het terrein van de bijbel en religieuze poëzie. Toch is Whitacre evenmin vroom als die andere grote koorcomponist, Johannes Brahms, dat was: zijn toonzetting van het bijbelse When David Heard typeert hij als een 'very human drama', als troost voor een vriend die zijn zoon verloren had. Het resultaat klinkt al bijna even minimalistisch als bij Pärt, maar het door Whitacre beoogde effect is niettemin emotioneler en menselijker. En dan het adembenemende Cloudburst (met spectaculaire slagwerkmomenten), naar de poëzie van de Mexicaanse Nobelprijswinnaar Octavio Paz: 'Blue suns, green whirlwinds, birdbeaks of light pecking open pomegranate stars...' (Engelse vertaling van Lysander Kemp). Ook de prachtige zang van het ensemble Polyphony maakt deze cd tot een topuitgave. (HJ)