Het was niet verwonderlijk dat de in Boulogne-sur-Mer geboren Alexandre Guilmant organist zou worden, want hij kwam uit een geslacht van organisten en orgelbouwers. Toch waren met name twee personen buiten zijn familie bepalend voor zijn carrière. Al op jonge leeftijd trok hij de aandacht van de geniale orgelbouwer Cavaillé-Coll, toen hij op diens werkplaats een nieuw orgel uit probeerde. Beslissend was ook een reis naar Rouen in 1860, waar Guilmant een concert van de organist Lemmens meemaakte. Bij deze Brusselse pedagoog leerde Guilmant een feilloze techniek en een goede smaak, waarbij vooral de orgelwerken van Bach een rol speelden. In 1871 werd Guilmant organist aan de Ste. Trinité in Parijs. Zijn belangrijkste concertante activiteiten speelden echter af in het Palais du Trocadéro, waar Cavaillé-Coll een orgel had gebouwd voor de wereldtentoonstelling van 1878. Guilmants repertoire was voor die dagen uitzonderlijk breed: hij speelde niet alleen alles van Bach, maar ook de hedendaagse Franse en Duitse orgelromantiek. In de opening van de Achtste Sonate horen we iets van zijn liefde voor Wagner. Hij zette zich eveneens in voor de muziek van vergeten Franse meesters als Couperin, De Grigny en Titelouze. Hij speelde niet alleen deze muziek, maar publiceerde ze ook in voorbeeldig verzorgde edities. Van zijn Eerste en Achtste Orgelsonate maakte Guilmant bewerkingen voor orgel en orkest. Deze effectieve bewerkingen zijn een feest om naar te luisteren, zoals blijkt uit deze uitstekende cd met Edgar Krapp en de Bamberger Symphoniker. De muziek heeft misschien niet de diepgang van Franck of de grandeur en visie van Widor, maar juist daardoor heeft ze een soort ongecompliceerde directheid die aan Saint-Saëns herinnert. (HJ)