Nelly Furtados debuut Whoa, Nelly! (2001) was een grote verrassing. Niet alleen stonden er enkele grote hits op (I'm Like A Bird, Turn Of The Light), het was ook aangenaam vrolijk, springerig en humoristisch. Daarbij schreef Nelly haar teksten zelf en speelde ze gitaar, en ze bleek ook nog eens het in bezit van een flinke vernieuwingsdrang en experimenteerdrift. Oftewel, Nelly Furtado was een ware ontdekking. Als iets haar tweede album Folklore (2003) kenmerkt is het wel diezelfde experimenteerdrift en vernieuwingsdrang, want ze schrikt nergens voor terug en het lijkt erop alsof ze ieder instrument wilde gebruiken dat voor handen was. Zo komen er naast gitaren ook banjos, mandolines, tablas, een harp, vibrafoon, hiphopbeats, verschillende orgels, samples en loops en ook nog het Kronos Quartet langs. Toch weet Furtado alles goed in balans te houden en gaat Folklore nergens ten onder aan een overvloed van stijlen. Met tracks als opener One-Trick Pony, Powerless (Say What You Want), Explode en het duet Island of Wonder met Caetano Veloso is Folklore een ijzersterk album geworden waarmee Nelly Furtado opnieuw haar capaciteiten bewijst. (IV)