Voor John Adams staat 9-11 eerder voor een aantal persoonlijke tragedies dan voor tribale verontwaardiging 'with God on our side'. Over de nasleep van de aanslagen zei hij tegenover The Gramophone: 'het was bijna hoogverraad om er anders over te praten dan op de geaccepteerde wijze. Maar waarom zou deze ramp ernstiger zijn dan alle andere rampen die de mens is overkomen?' Van de New York Philharmonic kreeg Adams de onmogelijke opdracht de collectieve rouw in muziek te verklanken. Hij vond een voorbeeld bij Ives, die ooit op een vergelijkbaar trauma reageerde met de indrukwekkend betitelde compositie From Hanover Square North, at the End of a Tragic Day, the Voice of the People Again Arose. 'Ik heb geprobeerd de politieke connotaties te verwijderen door me te beperken tot een situatie waarin een vader, dochter of geliefde 's ochtends het huis verlaat, een afscheidskus geeft, om daarna nooit meer terug te komen', aldus Adams tegenover The Gramophone. (HJ)