Getting Somewhere, het vijfde album van Allison Moorer, werd geproduceerd door Steve Earle, inmiddels Moorers echtgenoot. Of het nu door hem komt of niet, maar op Getting Somewhere klinkt Moorer nauwelijks meer als een countryzangeres. Rock en pop domineren deze cd, waardoor een vergelijking met bijvoorbeeld Sheryl Crow meer voor de hand ligt. Moorer schreef tien goed in het gehoor liggende liedjes, vaak stevig doorrockend, hoewel af en toe ook het tempo wat omlaag gaat. Dit zijn meestal ook de aantrekkelijkste nummers van de cd, zoals Hallelujah of Where You Are (met een strijkorkestje), want daar komt de kracht van Moorers stem het best naar voren. Maar ook de rest van de tracks zijn zonder uitzondering lekker melodieuze rockliedjes, waarin zowel wordt terug gekeken op Moorers niet altijd makkelijke verleden, als een positieve blik op de toekomst naar voren komt. (IV)