Aan de naam te horen zou je zeggen dat we hier te maken hebben met weer een garagebandje uit een Angelsaksisch land. De waarheid ligt echter ten noorden van Amerika, want The Dears komen uit Canada en maken absoluut geen garagerock. De charismatische zanger en voorman Murray A. Lightborn, die zo'n beetje alle instrumenten zelf inspeelde, is vooral beïnvloed door The Smiths. De zang van Lightborn kun je vergelijken met Damon Albarn van Blur. De voorliefde voor Engelse popbands moge duidelijk zijn. Toch zijn The Dears geen kloon van eerder genoemde bandjes. No Cities Left is namelijk best een treurig album en klinkt vrij serieus. Niet in de laatste plaats om de maatschappijkritiek of de verbroken liefdes die in de teksten naar voren komen. De arrangementen komen soms onverwacht uit de hoek, soms worden de liedjes ingevuld met heftige strijkers of blazers (Expect The Worst/'Cos She's A Tourist) of heel minimaal (We Can Have It). Wat dat betreft hebben The Dears wel iets gemeenschappelijks met collega's Broken Social Scene, die ook sterk afwisselende arrangementen hebben. Al met al een zeer spannend debuut. (JdD)