Hij was bijna exact een tijdgenoot van Bach, want Johann Friedrich Fasch leefde van 1688 tot 1758. Bovendien moet hij Bach meerdere malen ontmoet hebben, onder meer omdat Fasch een serieuze kandidaat was voor de post van Thomas-cantor in Leipzig, een functie die pas naar Bach ging nadat Fasch zich had teruggetrokken omdat hij verwachtte dat het geven van Latijnse les, dat ook onderdeel van de functie uitmaakte, hem te moeilijk zou zijn. Het gebrek aan educatie dat daaruit spreekt gold overigens ook voor Fasch' muzikale achtergrond. Hijzelf verklaarde grotendeels autodidact te zijn geweest en zijn eerste muziekstukken zonder enige kennis van muziektheorie en compositieleer te hebben geschreven. Het was Fasch' grote wens om een studiereis naar Italië te maken, maar hij kreeg hiervoor van zijn werkgever geen toestemming. In Praag werkte hij echter enige tijd in dienst van graaf Morzin en aangezien deze aristocraat, aan wie Vivaldi's Vier jaargetijden waren opgedragen, een groot liefhebber was van de contemporaine Italiaanse barokmuziek en daarvan een uitgebreide collectie had aangelegd, kon Fasch door nijvere partituurstudie zich toch in zijn favoriete stijl bijscholen. In de op deze cd opgenomen collectie orkestwerken van Fasch blijkt dat hij daar goed in is geslaagd. Fasch deelde zijn liefde voor Vivaldi en consorten onder meer met Bach en het is dan ook niet onbegrijpelijk dat enkele van Fasch' werken zelfs lange tijd ten onrechte aan Bach zijn toegeschreven. Over het geheel genomen is Fasch' stijl echter meer identiek aan de pre-galante stijl van Telemann. Sommige werken, zoals de Sinfonia's in a kl.t. en g kl.t., wijzen zelfs vooruit naar de 'roerende' emoties van de Empfindsamkeit. De fraaie uitvoeringen van Fasch' muziek door het Main Barockorchester Frankfurt maken dat dit een cd met heel fraaie orkestmuziek die in veel opzichten op het scheidspunt tussen de barokke en klassieke periode staat. (JvG)