Muziekliefhebbers kunnen Bernhard Heinrich Romberg kennen vanuit een Beethoven-biografie. In 1790 maakte Bernhard Heinrich Romberg en zijn neef, de violist Andreas Jakob Romberg, deel uit van het hoforkest van Bonn, waarvan op dat moment ook de jonge Beethoven deel uit maakte. In 1796 speelde Romberg de Weense première van Beethovens Cellosonate op.5, met Beethoven als begeleider. In 1836 was de rondtrekkende virtuoos het concerteren moe. Hij zetelde zich voor het neerschrijven van zijn Méthode de Violoncelle. Romberg geldt als een belangrijk vernieuwer met betrekking tot zowel de speeltechniek als de bouw van de cello. Zijn gebruik van alle vier vingers op de vier snaren en zijn toepassing van boventonen anticipeerden de innovaties van Paganini. Ondanks al deze technische en pedagogische preoccupaties is Rombergs muziek zeer innemend. Neem deze breed opgezette Sonates voor cello en harp, met hun aangename mengeling van de late Mozart en Viotti. Jammer dat deze sympathieke muziek niet net iets beter gespeeld wordt. Zo heeft cellist Didier Poskin hier en daar intonatieproblemen. Maar ja, we horen maar zelden iets van Romberg: we zullen het dus met deze cd moeten doen. (HJ)