Neem één van de grootste Amerikaanse muzikanten, op het hoogtepunt van zijn kunnen en op dat moment (1961) leider van een enorm swingend kwintet. Zet deze band in de befaamde The Blackhawk, zet de geluidsband aan en ziehier het resultaat: Miles Davis - In Person Friday Night & Saturday Night At The Blackhawk. Hoewel delen van deze concerten al eerder zijn uitgebracht, was het tijd voor de integrale opnames. Dit betekent vier nog niet eerder uitgebrachte nummers van de vrijdagavond en negen van de zaterdagavond en de concerten beslaan 4 cd’s. Deze integrale uitgave is verder van belang, omdat het aantoont dat de band een uitstekende live band was en het toont onmiskenbaar de kwaliteiten van tenorsaxofonist Hank Mobley, die het presteert om zijn voorgangers Coltrane en Cannonball inderdaad te doen vergeten. De nummers (waaronder So What, No Blues, On Green Dolphin Street en If I Were A Bell) dateren uit de tijd van de Miles/Coltrane line up, en worden door Miles en consorten met veel energie gespeeld. Verbazingwekkend is het, dat deze nieuwe band met Wynton Kelly (piano), Paul Chambers (bas) en Jimmy Cobb (drums), in staat was om in een heel korte periode zich al deze nummers eigen te maken. Op de cd’s is de enorme muzikaliteit van Davis goed te horen. Het geluid klinkt fris; de documentatie, met nieuwe liner notes van Eddie Henderson, is goed verzorgd, dus wat kan een mens nog meer wensen? (RM)