Iedere organist die zich een beetje verdiept heeft in de geschiedenis van orgelmuziek en orgelspel kent het verhaal: in het begin van de negentiende eeuw zou het orgelspel in diep verval geraakt zijn. In plaats van gedegen orgelwerken te spelen, onderhield organisten het publiek met schilderachtige, maar voornamelijk uit oppervlakkige effecten bestaande improvisaties met veel bliksem-, donder- en andere knaleffecten. Pas door de heroriëntering op het werk van Bach zou het orgelrepertoire weer waarde weten te herwinnen. Tot zover de officiële geschiedschrijving. Slechts weinige organisten weten echter hoe dat verfoeide repertoire nu precies klonk. Zij kunnen terecht bij deze cd, waarop organiste Marie-Louise Jacquet-Langlais een selectie daaruit bijeen heeft gebracht. Voor de donderstormen wordt niet alleen uitgebreid gebruik gemaakt van het ‘orage’-pedaal – dat een cluster van de laagste pedaaltonen produceert – maar ook van clusters op de manualen en veel chromatische toonladderfiguren. Het beste is misschien wel de Sicilienne et orage op.40 van Jean Hubert Franck, dat door de componist werd opgedragen aan diens broer, de welbekende César, wiens bijdragen een wat verhevener karakter hebben. Al met al een leuke orgel-cd, als is het geen repertoire dat je onophoudelijk zou willen horen. (JvG)