De piepjonge Alicia Keys wordt eind 2001 gepresenteerd als de nieuwste R&B-sensatie uit Amerika. Afgaande op het cd-hoesje zou je nog kunnen denken dat haar ontdekker Clive Davis (Billy Joel, Whitney Houston) is gevallen voor haar mooie uiterlijk, maar bij het beluisteren van het indrukwekkende openingsnummer Piano & I wordt die gedachte meteen de kop ingedrukt. En ook voor de rest van Songs In A Minor geldt dat deze dame absoluut geen speelbal van een producersteam is. Sterker nog: hoewel ze nog twintig moet worden, tekent ze voor dertien van de vijftien songs en voor de productie en toont ze zich een uitstekend pianiste en zangeres. Dit resulteert in een modern klinkend r&b-album, dat echter lang niet zo glibberig en slijmerig klinkt als de meeste platen uit het genre. In Amerika wordt voor deze muziek de term 'urban' gebruikt, wat zoiets moet voorstellen als 'oprechte en pure muziek uit het dagelijkse leven in de grote stad.' Hiermee past Alicia Keys in de steeds langer wordende rij van zwarte zangeressen met sterke albums: Macy Gray, Erykah Badu, Jill Scott, Angie Stone en India.Arie. De twee singles Girlfriend en Fallin' zijn goede voorbeelden van wat ze allemaal in haar mars heeft. Andere hoogtepunten zijn Butterflyz, Troubles en de obscure Prince-cover How Come You Don't Call Me. Het enige minpuntje is dat ze soms nog iets teveel als haar voorbeelden Lauryn Hill en Mary J. Blige probeert te klinken. (MvP)