Het officiële debuutalbum van John Lennon uit 1970 is even uitzonderlijk in zijn contrast met The Beatles , als om de passie en kracht waarmee Lennon de nummers lijkt te hebben geschreven. Kaal, pakkend en emotioneel zijn de sleutelwoorden, waarmee Plastic Ono Band in niets doet terugdenken aan de hoekige en slimme beatsongs van zijn vroege Beatles werk of de psychedelische orakelnummers van hun latere periode. In plaats hiervan is dit een plaat vol intense bekentenissen, waarin Lennon zijn persoonlijke demonen blootlegt en te lijf gaat – de geesten van onder andere beroemdheid, familie, geloof en individuele identiteit. Het album heeft een direct en confronterend geluid. Primaire rockarrangementen met piano, drums, bas en gitaar leveren een effectief geluid en staan volledig in dienst van de zang van Lennon. De nummers zijn doorregen met bitterheid (I Found Out), desillusie (God) en spijt (Mother) maar er zijn ook momenten van hoop in Hold On en het pijnlijk mooie Love wat zich moeiteloos schaart onder de mooiste Lennon ballads. Lennon onderging 'primal scream' therapie gedurende de periode van de opnames en dit laat zich goed horen in zijn vocalen en de woede en zielenleed van zijn niets achterhoudende songteksten. Een goudeerlijke en tijdloze singer/songwriter plaat.