Met de bezetting van Tibet door China in de jaren vijftig, begon in dat land ook een culturele onderdrukking. Zo was het verboden om Tibetaanse liederen te zingen. De oma van Yungchen Lhamo trok zich daar niets van aan en gaf de muzikale tradities waarmee zij was opgegroeid door aan haar kleindochter. In 1989 vlucht Yungchen Lhamo naar Dharamsala in India, waar veel Tibetaanse vluchtelingen wonen. Ze verdiept zich in Tibetaanse muziek en geeft er haar eerste optredens. Ze vervolgt haar reis en belandt in Australië, waar ze in 1995 haar debuutalbum opneemt. Dat wordt gelijk verkozen tot wereldplaat van het jaar. Nu woont Yungchen Lhamo in New York. Ama - het vierde album van de Tibetaanse zangeres - is een eerbetoon aan haar moeder. Door de sferische gelaagde muziek klinkt het al snel als de soundtrack van een film. Mooier is het wanneer Lhamo zonder begeleiding zingt. Dan wordt duidelijk waarom zelfs de Dalai Lama haar aanspoorde altijd te blijven zingen. (MH)