Ach, mannen, u weet hoe ze zijn. Componist Darius Milhaud en altviolist Germain Prévost hielden ervan om onderling fantasieën uit te wisselen over hun al dan niet denkbeeldige ervaringen met vrouwen. De muzikale weerslag van deze dromerijen wordt gevormd door de Quatre Visage, met portretten van La Californienne, The Wisconsonian, La Bruxelloise en La Parisienne, alsof de heren in ieder stadje een schatje hadden. Van dat Wisconsonian klopt taalkundig helemaal niets; maar ach, mannen… Darius Milhaud speelde al vanaf zijn vijfde altviool, maar hij werd er nooit zo bedreven in als componist/altviolist Paul Hindemith, die Mihauds Eerste Altvioolconcert ten doop zou houden. Na een teleurstellende uitvoering met componist/violist Honegger besloot Milhaud het altvioolspelen op te geven. De meeste werken op deze cd schreef Milhaud dan ook niet voor eigen gebruik, maar voor de genoemde Germain Prévost, die altviolist was van het ProArte Quartet. Niet lang nadat dit gezelschap zich in de VS had gevestigd, overleed de primarius van het kwartet, Alphonse Onnou. De Sonates nr.1-2 voor altviool en piano en Sonatine voor viool en altviool op.226 ontstonden in de context van de bijeenkomsten die Germain Prévost plande ter nagedachtenis van Alphonse Onnou. Bijzonder op deze cd is de wereldpremière van de Élégie voor altviool en drie slagwerkers op.416. Dit curieuze werk werd in 1963 geschreven ter nagedachtenis van Pierre Monteux. Uitvoerenden zijn ondermeer Kenneth Martinson, altviool en Christopher Taylor, piano. (HJ)