De gelijktijdig uitgekomen conceptplaten Alice en Blood Money (2002) waren uit de hand gelopen projecten naar aanleiding van een toneelstuk. Het persoonlijke werkstuk Real Gone zou je de volwaardige opvolger van Mule Variations (1999) kunnen noemen. Op veel platen herontdekt Waits zichzelf, zo ook op Real Gone waar hij voor het eerst de piano links laat liggen en zich meer op de drums richt. Hij zong thuis alle drumpartijen in en gooide ze daarna door een sampler waardoor er een soort bezwerend stoomtrein effect ontstaat, alles maalt heerlijk door. De plaat wordt afgewisseld met absurdistische werkjes (bijv. Top Of The Hill en Hoist That Rag) en conventionele liedjes (bijv. How's It Gonna End en het gypsy-nummer Dead And Lovely). Aan deze kubistische funkplaat (zoals Waits hem zelf noemt) werkte zijn bekende crew mee die bestaat uit Les Claypool, Brian Mantia (beiden bekend van Primus), Larry Taylor en gitarist Marc Ribot. Samen met zijn vrouw Kathleen Brennan bedacht Waits de composities en tekenden zij voor de productie. (JdD)