Het label Chandos blijft onvermoeibaar in het promoten van Engelse componisten: onderhavige cd is alweer de derde uit een reeks die gewijd is de muziek van Lennox Berkeley (1903-1989). Aardig is dat diens muziek hier gecombineerd wordt met die van zijn zoon Michael Berkeley (1948). Lennox Berkeley legde zich volledig op compositie toe nadat hij daar door Ravel toe aangemoedigd was. Berkeley werd een typisch twintigste-eeuwse Engelse componist: gematigd modern en in eigen land bekend, maar op het continent zelden gehoord, wellicht mede omdat zijn muziek te weinig gemeen had met die van de naoorlogse avant-garde. Op deze klinkt de Symfonie nr.4, die werd ge­schreven in 1977/1978. Het is een driedelig werk van een klein half uur, dat zich qua opzet redelijk laat vergelijken met klassieke voorbeelden. Het eerste deel is sonatevorm met langzame inleiding, maar zonder volledige reprise, het tweede deel een thema met variaties en het laatste, zoals de compo­nist zelf zei, 'een soort rondo'. De aan de traditie verwante opzet wordt geëchood in de stijl, die net iets progressiever is dan die van Holst en Bridge, maar conservatiever dan die van Britten. Zoon Michael leerde het vak van zijn vader en van diens leerling Richard Rodney Bennett. Het hier opgenomen Celloconcert ontstond in 1983, en werd in 1997 herzien. Dit net iets meer dan een kwartier durende werk is combineert luchtige walsjes met een Elgar-achtige adagio en doet nog het meest denken aan wat de Duitsers zo fraai 'Spielmusik' noemen. Van een heel andere orde is het voor groot orkest met veel slagwerk geschreven The garden of earthly delights uit 1998. Michael Berkeley liet zich hiervoor inspireren door de schil­deren van Hieronymus Bosch en dat resulteerde in een kleurrij­ke partituur, die stilistisch veel moderner aandoet dan alle andere muziek op deze cd. Aldus lijkt bij deze vader en zoon de appel toch wel wat ver van de stam te zijn gevallen. Het BBC National Orchestra of Wales zorgt onder leiding van Ri­chard Hickox voor goede uitvoeringen. (JvG)