De opvolger van Wayne Shorters goed ontvangen cd Footprints Live (2002) lost de verwachtingen in, door de creativiteit en vitaliteit van één van de laatste nog overgebleven grote jazziconen. Alegría is Shorters eerste studioalbum na een periode van acht jaar en hij begon de opnames met zijn nieuwe band lang voor het begin van de Footprints tournee. Het hart van zijn band wordt gevormd door pianist Danilo Perez, bassist John Patitucci en drummer Brian Blade. Op een aantal nummers spelen afwisselend pianist Brad Mehldau en drummer Terri Lynn Carrington mee. Shorter is altijd al een briljante componist geweest maar met de toegevoegde instrumenten zoals de oboe, fagot, en fluit, wordt elke compositie gelaagd met structuren en klankkleuren, die de muziek onverwachte wegen doet inslaan. Verwacht daarom geen typisch jazz post-bop album. Zo ontpopt bijvoorbeeld het eerste nummer Sacajawea zich van een nummer met een boogaloo groove in een free jazz nummer. Andere nummers vertonen ingewikkelde arrangementen zoals Orbits door een mix van strijkers met jazz op een ongebruikelijke wijze. Shorter wordt in 2003 zeventig, net als zijn oude Weather Report en Miles Davis maatje Joe Zawinul, die in 2002 ook al zo’n fascinerend album (Faces & Places) uitbracht. Wat opvalt bij beide albums is het gebruik van invloeden uit vele verschillende culturen en tijden. En hoewel de doodsklokken zo nu en dan geluid worden voor de jazz kan er geen twijfel over bestaan dat met albums zoals Alegría het voortbestaan gelukkig nog wel even gegarandeerd blijft. (RM)