Hij wordt beschouwd als de meest invloedrijke songschrijver van de twintigste eeuw. Door zich steevast te onttrekken aan de verwachtingen van zijn publiek heeft Bob Dylan het mysterie rond zijn persoon altijd weten te behouden. Ook in de nadagen van zijn carrière blijft de man spreken in raadselen. Want hoe moeten we de tekstregels over de jonge r&b-zangeres Alicia Keys in het openingsnummer Thunder On The Mountain nu weer plaatsen? En meende hij nu werkelijk dat er al twintig jaar geen goede plaat is verschenen, zoals hij voorafgaande aan de release van Modern Times stelde in een interview met Rolling Stone? Ook op zijn eerste album sinds Love & Theft (2001) verkoopt Dylan geen mooie praatjes maar biedt hij in tien liedjes, getoonzet op eenvoudige blues- en countryschema's en begeleid door een uitstekende band, teksten die ook na herhaalde beluistering stof tot nadenken geven. Van zijn kenmerkende sneer uit zijn begintijd is anno 2006 nog slechts een rasperige, regelmatig overslaande stem over. Dat hij met dat verzwakte instrument zijn liedjes nog zoveel urgentie mee kan geven is een blijk van zijn klasse. (MS)