Stefan Betke alias Pole specialiseerde zich op zijn eerste platen in beatloze dub ingevuld met soundscapes en gekraak uit het Waldorf Pole-filter, waar hij op dankbare wijze zijn artiestennaam aan ontleend heeft. Dit leverde de schitterende trilogie 1, 2 en 3 op. Pole heeft nu echter de beat ontdekt. Waar dit voor de meeste artiesten een vooruitgang zou betekenen, is hier eentonigheid het resultaat. Pole zou met gemak kunnen dienen als soundtrack voor een voettocht over Noord- dan wel Zuidpool; zo koel als een horde pinguïns, die zojuist getrakteerd is op gratis waterijsjes. De tracks zijn echter wel uitermate geschikt voor de voordracht van de onverstoorbaar doorratelende rapper Fat Jon, die eerder als de spraakwaterval van een niet te stoppen dichter klinkt, dan als iemand met een hiphopachtergrond. Pole blijft ditmaal iets te veel aan de oppervlakte hangen. Iets minder monotonie had absoluut geen kwaad gekund. (AD)