Net als Tsjaikovski componeerde Prokofiev drie avondvullende balletten: Romeo En Julia, Assepoester en De Stenen Bloem. Voor het laatste ballet koos hij een onderwerp dat 'dicht bij de tradities van het volk' stond: een sprookje uit het Oeral-gebergte. De steenhouwer Danila is gefrustreerd omdat het hem niet lukt een stenen vaas te maken die zo mooi en eenvoudig is als een bloem. Hij verlaat zijn bruid Katerina en raakt onder de betovering van de koningin van de Koper-berg. Maar Katerina gaat naar hem op zoek... Het ballet ging in 1954 in première in het Bolshoi Theater met een choreografie van Lavrovski. Meer succes kreeg echter de versie van het Kirov Ballet uit 1957, van de dan nog jonge choreograaf Joeri Grigorovitsj. De stijl is typisch voor het sovjetrealisme: sterk gegrond in de klassieke danstechniek, met soepele armbewegingen en indrukwekkende sprongen. Opvallend zijn de vele virtuoze divertissements die in deze opvoering luid applaus ontvangen. Grigorovitjs zou deze steeds meer gebruiken, een manier om binnen het verplichte verhalende ballet toch abstracte dansvormen te ontwikkelen. Helaas laat de beeldkwaliteit van deze Bolshoi-productie uit 1990 te wensen over. (CP)