Als kind wilde Nellie McKay (1984) basketballer worden, model, buschauffeur of president. Uiteindelijk werd het toch de muziek maar kiezen vindt ze nog steeds moeilijk. McKays door Beatles-technicus Geoff Emerick opgenomen en geproduceerde debuutalbum beweegt zich tussen reggae, vocale jazz, hiphop en pure pop, waarbij Nellie zingt, rapt en piano speelt. Daarnaast kan ze als de beste improviseren op de xylofoon, vibrafoon, chimes, glockenspiel: 'name something and I wack it!'. Als er een rode draad in het veelzijdige repertoire van deze muzikale duizendpoot is te ontdekken is het haar weigering om zichzelf serieus te nemen. Wat ze wel serieus neemt (o.a. dierenrechten, armoede, politiek) brengt ze met een vette knipoog. Het maakt van Get Away From Me (een verwijzing naar het succesalbum Come Away With Me van Norah Jones) een heerlijk speels en volstrekt uniek album. Met haar enthousiasme en humor doet ze denken aan 'Doris Day en Eminem' (W Magazine) maar ook namen als Tracy Ullman, The Roches, Betty Boo, Nelly Furtado, Cyndi Lauper en Lucille Ball schieten te binnen. Een ding is zeker: Nellie McKay is een blijvertje. (MS)