Begonnen als zompige bluesband, haalde ZZ Top zijn grootste hitsuccessen toen het drumcomputers en synthesizers aan het bandgeluid toevoegde. Een volstrekt origineel bluesrockgeluid was het resultaat. Het onverwoestbare imago (de baarden) en vooral de slimme videoclipjes deden de rest. De gimmick werkte een aantal jaar, daarna was het over met het commerciële succes en concentreerde ZZ Top zich weer op het live spelen. Hoewel plaatwerk sinds jaar en dag niet meer de hoogste prioriteit heeft, is de cd Mescalero meer dan een routineklus om de fans weer een tijdje zoet te houden. De stroperige bluesrock klinkt niet wezenlijk anders dan vroeger maar altijd is er een addertje onder het gras, waardoor ZZ Top nooit een parodie op zichzelf wordt. Luister maar eens naar de flirts met country (Goin So Good en What Would You Do), rockabilly (What It Is, Kid) en funkrock (Stackin' Paper). ZZ is nog altijd top. (MS)