De in 1942 geboren Lou Reed (echte naam: Louis Firbank) schreef muziekgeschiedenis als leider van The Velvet Underground. Hun ‘bananen-album’ uit 1967 wordt door popcritici tot de vijf beste platen aller tijden gerekend. Ook als soloartiest heeft Lou Reed zijn sporen verdiend. Denk maar aan albums als Transformer (1972) en Berlin (1973) en aan de hits Perfect Day en Walk On The Wild Side. Een nieuw creatief hoogtepunt in zijn carrière beleefde hij met de meesterwerken New York (1989) en het in 1990 samen met John Cale opgenomen eerbetoon aan Andy Warhol (Songs For Drella). De solo-cd’s die daarop volgden waren kwalitatief een stuk minder, al zorgde Ecstasy (2000) door de sobere aanpak voor positieve reacties. Opvolger The Raven is allesbehalve sober; het is een zeer ambitieus project waarvoor Reed een groot aantal bevriende muzikanten en acteurs uitnodigde. Het is een eerbetoon aan de schrijver/dichter Edgar Allen Poe en bevat veel zogenaamde ‘spoken word’ tracks. Hierdoor krijg je soms het idee dat je naar een hoorspel luistert in plaats van naar een rockalbum. Gelukkig voor de trouwe fans bevat The Raven ook veel goede muziek, zoals Guilty (met prachtig saxofoonspel van jazzmuzikant Ornette Coleman), I Wanna Know (met The Blind Boys Of Alabama), Hop Frog (met David Bowie) en de ouderwets rockende nummers Edgar Allen Poe en Blind Rage. (MvP)