Na op de dubbel-cd Euforia (2002) groots ondersteund te zijn geweest door een symfonieorkest, keert Madredeus op Um Amor Infinito (2004) terug naar een sobere bezetting van een aantal gitaren, hier en daar een synthesizer en natuurlijk het hemelse geluid van zangeres Teresa Salgueiro. Nu is de muziek van Madredeus altijd al rustgevend geweest, maar dit album lijkt nog meer verstild en ingetogen dan alle vorige. Tempowisselingen zijn er nauwelijks. Salguero's stem zweeft door een droomwereld begeleid door gitaarspel dat klinkt als een kabbelend beekje. Was Movimento (2001) nog doordrongen van een zekere onrust en verlangen, op Um Amor Infinito lijkt de innerlijke vrede voorgoed gevonden. Heerlijke muziek om in deze gehaaste wereld wat mee op adem te komen. (CP)