De naam van Sigfrid Karg-Elert (1877-1933) is tegenwoordig alleen nog bij organisten bekend, en zelfs zij spelen zijn muziek niet vaak. Karg-Elert was ongetwijfeld een opmerkelijke figuur. Een groot deel van zijn muzikale oeuvre besteedde hij aan een verloren zaak: het schrijven van artistiek volwassen muziek voor het harmonium. Aldus is Karg-Elert dus voornamelijk bekend als wat men wel noemt, een 'orgelcomponist': een organist die hoofdzakelijk voor zijn eigen instrument schrijft en af en toe ook eens voor andere bezettingen. Een cd met kamermuziek van Karg-Elert biedt dan ook een interessante gelegenheid om deze componist eens van een andere zijde te leren kennen. Het eerste wat aan het hier opgenomen repertoire opvalt, is dat het zo duidelijk de ontwikkeling van Karg-Elert weergeeft. Hij werd opgeleid in Leipzig door de zeer conservatieve Reinecke. Diens geest heerst in het Trio op.49, nr.1 voor hobo, althobo en klarinet, dat in 1902 werd voltooid. Het eerste deel heeft een tamelijk vrije fugatische opzet; het tweede is een dubbelfuga. De enigszins stijve karakteristiek van beide delen ontbreekt gelukkig in de volgende twee delen, een sarabande en een rigaudon, al overheerst ook hier behoudende contrapuntiek. Globaal hetzelfde geldt voor het Blaas­kwintet op.30. In later jaren verruimde Karg-Elert zijn horizon: hij werd geïnspireerd door Reger, maar ook door totaal verschillende componisten als Debussy en Skriabin. Dat blijkt het duidelijkst in de Sonate voor klarinet en piano nr.2, op.139b. De harmonie is hier aanzienlijk vooruitstrevender, alleen al door het prominente gebruik van kwartakkoorden. Ook muzikaal is dit stuk veel boeiender, al ontstaat af en toe de indruk dat Karg-Elert de grote lijn wel eens uit het oog verliest. Verder klinkt nog de Sonate voor klarinetsolo op.110, een aardig werk, al ontloopt dit werk niet de valkuil die ieder eenstemmig stuk wacht: als de melodische inspiratie verslapt is er geen ander element, zoals bijvoorbeeld de harmonie, dat de spanning vast kan houden. In ieder geval bewijst deze cd dat Karg-Elert wanneer hij op zijn best was, zeker meer was dan een orgelcomponist. (JvG)