Richard Wagner behoort tot de meest controversiële figuren van de klassieke muziek. Zelfs meer dan een eeuw na zijn dood wordt menig Wagner-liefhebber in verlegenheid gebracht door wat deze megalomane racist op zijn kerfstok had. Voor zijn scherpste criticus, de filosoof Nietzsche, was Wagners muziek een uiting van decadentie. Nietzsche noemde zijn opponent nota bene de 'grootste miniaturist van de muziek, die in de kleinste ruimte een eindeloze hoeveelheid zin en zoetheid perst.' Deze zinsnede wordt vaak als een compliment aangehaald, maar zo had Nietzsche het beslist niet bedoeld. De generatie na Wagner moest deze 'buikspreker van God' wel bewonderen, wilde men niet het onderspit delven. Waarschijnlijk was Debussy in die dagen de enige componist van niveau die zich ongestraft van Wagner kon ontdoen. Tegen Wagner valt dus veel in te brengen, al valt er niet veel tegen te beginnen. Het is echter een betreurenswaardig misverstand dat Wagners opera's alleen maar oeverloos lang en vervelend zouden zijn. Wagners muziek bevat momenten die tot het mooiste van de Westerse muziek behoort. Om deze momenten te vinden, kunnen aankomende Wagnerianen het beste hun toevlucht nemen tot instrumentale 'highlights', zoals die verzameld zijn op de onderhavige cd. Wie zelfs dan nog niet overtuigd is van Wagners betere kanten, moet zich maar bedenken dat hij bovenal een groot dierenliefhebber was, die het niet naliet om een in huis verdwaalde spin weer voorzichtig in de tuin te zetten. (HJ)