De in 1938, jong overleden delta blues zanger/gitarist Robert Johnson was misschien wel de eerste popster in de traditie van Jim Morrison, Janis Joplin en Kurt Cobain. Aangewakkerd door zijn grove maar virtuoze (slide)gitaarspel en zijn teksten vol onrust, demonen en (verhulde) seks, gaan er inmiddels vele legendes over de man. 'I'm gonna beat my woman until I'm satisfied', loeit hij op Me And The Devil Blues, gelijk een gangstarapper. Op dit tribute album aan Johnson verbastert de Amerikaanse blueszangeres en gitariste Rory Block dit tot: 'I'm gonna love my man...'. Maar verder werkt zij zich stoer en gepassioneerd door Johnsons oeuvre. Met haar gitaarspel evenaart zij de originelen, een ongekende prestatie die haar jaren van studie kostte. Waar Johnson klinkt alsof de duivel hem op de hielen zit, geeft Block een eigen draai aan de muziek door er rust en ruimte in aan te brengen. De van oorsprong ruwe parels winnen juist hiermee aan schoonheid in de handen van deze bijzondere vrouw. (MR)