Ray Lamontagne Till the sun turns black
Album
Door één van zijn bewonderaars, de Amerikaanse rockzangeres Sheryl Crow, werd Ray Lamontagne treffend omschreven als 'zo'n zeldzame zanger waarvan je niet kunt horen of hij jong of oud is, zwart of blank'. Het verhaal over hoe deze voormalig fabrieksarbeider tot de muziek werd bekeerd - na het horen van Stephen Stills Treetop Flyer op de wekkerradio besloot hij niet naar zijn werk te gaan en zijn muzikale passie te volgen - is te mooi om onvermeld te laten. Lamontagne debuteerde voortreffelijk met Trouble (2004), een album met door Ethan Johns mooi spaarzaam gearrangeerde prachtliedjes, dat stilletjes werd gelanceerd maar via mond-tot-mondreclame een respectabel aantal exemplaren wist te verkopen. Till The Sun Turns Black is minstens zo indrukwekkend. Meer nog dan op zijn debuutalbum, waar hij zich vooral als een blues/soulzanger á la Van Morrison profileerde, zoekt Lamontagne de introversie op, in liedjes die beurtelings aan Nick Drake (Be Here Now) en Lou Reed (Barfly) refereren. Als er in Three More Days een Stax-achtige soulband opduikt kun je slechts constateren dat Lamontagne in iedere denkbare muzikale setting tot zijn recht komt. (MS)
Meer informatie
Je leent dit album bij Muziekweb.
Tracks
- Be here now
6:23
- Empty
5:17
- Barfly
3:55
- Three more days
3:36
- Can I stay
3:41
- You can bring me flowers
4:12
- Gone away from me
4:27
- Lesson learned
4:39
- Truly madly deeply
1:52
- Till the sun turns black
4:28
- Within you
5:43