In de jaren vijftig zwierf Ramblin' Jack Elliot rond met Woody Guthrie en alles wat hij leerde van deze vader aller Amerikaanse folkies gaf hij op zijn beurt weer door aan Pete Seeger en Bob Dylan, begin jaren zestig in het epicentrum van de folk Greenwich Village. Hoewel hij nooit echt is weggeweest begon hij in de jaren negentig met regelmaat nieuwe albums uit te brengen en I Stand Alone markeert zijn vijfenzeventigste verjaardag. Niet dat tijd enige grip op Elliot lijkt te hebben, op dit album klinken zowel zijn gitaarspel als zijn stem krachtig en vol van leven. De begeleiding van onder andere Flea op bas en Nels Cline op dobro wordt dan ook spaarzaam gehouden wat alleen de zeggingskracht van het tijdloze folkrepertoire van Elliot maar versterkt. Bijzonder is het slotnummer Woody's Last Ride waarin Elliot op bijna jongensachtige toon vertelt over zijn laatste omzwerving met Guthrie. Aan nostalgie lijkt hij echter nog niet toe te zijn met dit sterke verjaardagsalbum. (MR)