Veel van de prominente vertegenwoordigers van de zogeheten scholen gelden vooral als 'lyrische' componisten. Hun sterke kanten, zo luidt het traditionele oordeel, waren vooral gele­gen in de kleine lyrische vormen, zoals het lied en het karak­terstuk, omdat zij daarin het meest onbelemmerd hun patriot­tistische gevoelens zouden hebben kunnen uiten. Ongetwijfeld hebben veel van dergelijke componisten in dat genre indrukwek­kende prestaties geleverd, maar daarmee is nog niet gezegd dat zij met grotere vormen niet uit de voeten konden. Een goed voorbeeld van een componist wiens reputatie lange tijd onder dergelijke redenaties heeft geleden is Edvard Grieg (1843-1907). Men had lange tijd alleen oog voor zijn Lyrische stuk­ken en de Peer Gynt-suites, maar vergat dat Grieg al in 1864 een indrukwekkende symfonie had geschreven. Dat stuk toonde onweerlegbaar aan dat Grieg meer was dan een meester van de kleine vorm. Het aardige van deze cd van de Bergen Philharmonic Orches­tra, geleid door Ole Kristian Ruud, is dat hier beide kanten van Grieg fraai voor het voetlicht worden gebracht. Enerzijds horen we de welbekende meester van het korte karak­terstuk, zoals getoond in de Lyrische suite op.54, voltooid in 1891 en een selectie uit de Noorse dansen op.35, geschreven in 1881 en in 1888 georkestreerd door Hans Sitt. Daarnaast klin­ken de weinig bekende Symfonische dansen op.64, die ontstonden in de jaren 1896-1898. In aanleg verschillen deze weinig van de bovengenoemde karakterstukken. Het 'symfonische' in de titel wordt echter ruimschoots waargemaakt door de schaal waarop Grieg hier te werk is gegaan. Alle vier de dansen hebben onmiskenbaar de symfonische allure die het kenmerk is van de grote vorm, met name het laatste deel. Aldus biedt deze cd een welluidende correctie op het standaardbeeld van Grieg, zonder zijn traditionele sterke kanten te verwaarlozen. Het resultaat is de moeite meer dan waard. (JvG)