Hoewel hij eigenlijk Edward German Jones (1862-1936) heette, noemde hij zich Edward German. Hij studeerde in Londen en maakte al snel naam met zijn theatermuziek. Zijn ster rees zo snel, dat hij in 1900 werd benaderd om 'The emerald isle' te voltooien, dat door Arthur Sullivan, de onbetwiste ster van de Engelse theatermuziek, bij zijn dood incompleet was nagelaten. Germans doorbraak kwam met zijn muziek voor The tempter (1893), waaruit hier de ouverture wordt gespeeld. Het is een fraai specimen van effectvolle orkestmuziek, compleet met uitbeelding van een storm en een bacchanaal. In de beknoptheid van het geheel en de felle, maar tegelijk goed in het gehoor liggende orkestkleuren knoopt German aan bij Sullivan. Net zoals de laatste op den duur toch vooral als 'ernstig' componist erkenning zocht, zo wilde ook German de beperkingen van het theaterbedrijf ontvluchten, getuige het grootschalige symfonische gedicht Hamlet (1897). Ter aanvulling klinkt de Symfonie nr.1 uit 1890; Germans eindexamenwerk. Het is een geslaagde exercitie, maar net als bij Sullivan, die ook zo'n studiesymfonie schreef, was dit toch niet Germans sterkste kant. Hoewel van behoorlijke kwaliteit, mist het werk de fraaie en karakteristieke sfeertekeningen van de hier eveneens opgenomen Ouverture Romeo and Juliet (1895) en The willow song (1922). Het zijn toch vooral deze theatraal geïnspireerde werken die de luisteraar nog steeds kunnen boeien. (JvG)