Alfred Schnittke Symphony no.6
Album
Het postmodernisme heeft in de laatste drie decennia van de twintigste eeuw een relatief geringe rol gespeeld in de muzikale avantgarde, vergeleken met de dominantie van deze stroming in andere kunstvormen. Een flink aantal componisten bleef trouw aan modernistische principes, terwijl anderen zich bekeerden tot tonaal georiënteerde stijlen, die, of ze nu door religie, neoromantiek of minimal music waren ingegeven, de beschouwende, vaak ironische distantie tot het verleden misten die wezenlijk wordt geacht te zijn voor het postmodernisme. Het voornaamste wapenfeit van muzikaal postmodernisme was de zogeheten citaatmuziek: het voortdurend citeren van bekende muziekwerken in een vreemde context. Citaatmuziek beleefde echter een korte bloei; na enkele hoogtepunten uit de jaren zestig (Berio's 'Sinfonia' en het werk van Zimmermann) bleek het enthousiasme snel te vervagen. De Russische componist Alfred Schnittke (1934-1998) is een van de weinigen die men een postmodern componist zou kunnen noemen, juist omdat vermenging van stijlen als uiting van een verscheurd wereldbeeld, waarin voor een eenduidige werkelijkheid geen plaats meer is, zo wezenlijk is voor nagenoeg zijn gehele oeuvre. Schnittke duidde zijn muziek zelf aan als 'polistilistisch': hoewel onmiskenbaar twintigste-eeuws is zijn werk doorspekt met verwijzingen naar andere idiomen. Dat blijkt op deze cd het duidelijkst in het Concerto grosso nr.2 voor viool, cello en orkest uit 1982. Zoals de titel al suggereert is dit werk vervuld van muzikale verwijzingen naar het achttiende-eeuwse genre, hetgeen niet alleen blijkt uit de verdeling van het ensemble in (groot) ripieno en (klein) concertino, maar ook uit de voortdurend opduikende 'barokke' motieven, die als mismaakte thema's van Vivaldi klinken. Daarnaast klinkt ook nog af en toe het welbekende 'Stille nacht, heilige nacht' - een populair symbool bij Oost-Europese componisten van innerlijke rust, of wat daar in deze omgeving nog van over is. Schnittkes 'polystilistische' idioom domineert in minder makkelijk toegankelijke, maar niet minder indrukwekkende vorm ook de Symfonie nr.6 uit 1992, waarin fragmenten zijn verwerkt uit Schnittkes opera Historia von Dr. Johann Fausten. Onder leiding van Valeri Polansky tekent het Russisch Staats Symfonieorkest voor goede uitvoeringen van deze eigenzinnige muziek. (JvG)
Je leent dit album bij Muziekweb.
Tracks
- Symfonie nr.6 deel I
Alfred Schnittke, Valeri Polyansky, Russisch Staats Symfonieorkest
17:51
- Symfonie nr.6 deel II
Alfred Schnittke, Valeri Polyansky, Russisch Staats Symfonieorkest
4:10
- Symfonie nr.6 deel III
Alfred Schnittke, Valeri Polyansky, Russisch Staats Symfonieorkest
9:32
- Symfonie nr.6 deel IV
Alfred Schnittke, Valeri Polyansky, Russisch Staats Symfonieorkest
5:14
- Concerto grosso voor viool, cello en orkest nr.2 deel I
Alfred Schnittke, Tatyana Grindenko, Alexander Ivashkin, Valeri Polyansky, Russisch Staats Symfonieorkest
6:19
- Concerto grosso voor viool, cello en orkest nr.2 deel II
Alfred Schnittke, Tatyana Grindenko, Alexander Ivashkin, Valeri Polyansky, Russisch Staats Symfonieorkest
10:22
- Concerto grosso voor viool, cello en orkest nr.2 deel III
Alfred Schnittke, Tatyana Grindenko, Alexander Ivashkin, Valeri Polyansky, Russisch Staats Symfonieorkest
6:04
- Concerto grosso voor viool, cello en orkest nr.2 deel IV
Alfred Schnittke, Tatyana Grindenko, Alexander Ivashkin, Valeri Polyansky, Russisch Staats Symfonieorkest
9:45
Versies
-
Symphony no.6
-
Symphony no.6